Op 4 mei hebben wij de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog herdacht. Met ongeveer 50 dorpsbewoners is er op het dorpsplein bij het oorlogsmonument om 20.00 uur twee minuten stil gestaan bij de oorlogslachtoffers. Daarna zijn er kransen en bloemen gelegd bij het monument. Aansluitend is er een bijeenkomst in de Andreaskerk. Het programma in de Andreaskerk werd ingevuld met verschillende sprekers. Wethouder Bé Schollema sprak namens de gemeente Loppersum. Daarna werd er een gedicht voorgedragen door Anna Reinders, waarna Gertrude van den Bos het programma afsloot. Aansluitend was er gelegenheid om na te praten en gezamenlijk koffie of thee te drinken.
Hieronder is het verhaal van wethouder Bé Schollema integraal opgenomen:
4 Mei Westeremden
Goedenavond,
Dank dat ik als vertegenwoordiger van de gemeente Loppersum kort het woord mag voeren.
Ik weet niet hoe het u vergaat maar voor mij is 4 mei een groot ding. Altijd geweest. Maar door er jaarlijks ook even écht bij stil te staan lijkt het te groeien. De 2 minuten stilte lijken ieder jaar stiller te worden. En daardoor zijn de andere dingen luider. Ook de vogels in Westeremden hadden vanavond de kans om 2 minuten het hoogste woord te voeren. Mooi.
Niet doordat zij harder schreeuwen dan anders maar omdat anderen besluiten even stil te zijn.
Stilte maant tot luisteren. En stilte leidt tot denken.
In 2015 bedacht het 4 en 5 mei comité een meerjarige slogan. Geef vrijheid door.
Met daaronder ieder jaar een thema. Vorig jaar was dit: persoonlijke verhalen.
Dit jaar is het thema In Vrijheid Kiezen.
Eigenlijk heel logisch.
100 jaar na het invoeren van het algemeen kiesrecht. Tussen de verkiezingen voor provinciale staten en de Europese unie in. Met in de tussentijd nog de getrapte verkiezing van een nieuwe eerste kamer.
Voor ons dus al 10 decennia een gewoonte. De opkomstcijfers beschouwend voor sommigen zelfs een last. Iets om te overdenken.
Hopelijk echter voor velen van ons een moment waarop we bewust nadenken over waar we staan, wat we willen, dromen, durven en samen kunnen. En ja, dus ook een moment om een groot algemeen gedeeld onvrede te uiten.
Dat laatste, het uiten van onvrede over het hier en nu, is eigenlijk meer terugkijken dan vooruit. En juist dat terugkijken is op een dag als vandaag, de dag waarop we in stilte denken aan zij die voor ons het leven lieten, belangrijk.
Niet alleen om hen te eren. En niet alleen om hen te gedenken wie we sindsdien moeten missen. U hebt voor Westeremden vanavond weer over hen gehoord. Blijf dat aan elkaar vertellen. Blijf herinneren. Maar juist ook om samen te kunnen bevatten dat iedere vorm van herhaling voorkomen zou moeten worden.
En dan zijn we weer terug bij het thema van dit jaar. Kiezen in vrijheid.
Volgens sommigen ook gekozen om dát te herinneren. Om feitelijk de aanloop naar die voor ons land, en voor specifieke bevolkingsgroepen in het bijzonder, verschrikkelijke periode van 5 jaar.
5 jaren oorlog. En vele jaren daarna van wederopbouw in gemis.
Vele geschiedschrijvers zijn het er volmondig over eens. Het drama dat oorlog heet heeft juist in het geval van de tweede wereldoorlog immers een lange aanloop gehad.
Een van onvrede en grote ongelijkheid tussen bevolkingsgroepen. Van een land dat na de eerste wereldoorlog gestraft moest worden. In een economisch dramatische periode. En wees gerust.
Als de onvrede groot genoeg wordt. De ongelijkheid tussen groepen groter en groter wordt. Als men dan een gezamenlijke zondebok vindt of iets dat op een zondebok zou kunnen lijken dan…
Dan verdwijnt de nuance en barst de bom.
Laat ons alstublieft beseffen en koesteren wat we hebben. Wat we hebben bereikt. Van algemeen kiesrecht en een welvarende verzorgingsstaat tot allerlei kanalen om onze vrede maar vooral onze onvrede te uiten.
En die kanalen noemen we dan sociale media..
Dat laatste is natuurlijk ook een vorm van vrijheid. Het uiten van onvrede.
Ik houd hoop en hopelijk samen met u dat we dat echter blijven of misschien wel weer gaan doen in waardigheid.
In de erkenning van de ander in plaatst van in het hard uitschreeuwen van je eigen gelijk. Ook over de toon die men aanslaat kan men immers keuzes maken.
Samen kunnen we er voor kiezen. Pal te staan voor vrijheid.
Samen kunnen we er voor kiezen. Elkaar te waarderen en appreciëren.
Samen kunnen we er voor kiezen om wel of niet naar elkaar te willen omzien.
Westeremden dank. Dank dat ik hier mocht zijn. Dank voor de waardigheid waarin we met elkaar kunnen zijn in gedachten en overtuiging.
Als je er maar voor kiest.
Dank u wel.
